نقد و بررسی فیلم Assassin 2023 (آدمکش)

تنها جنبه قابل توجه فیلم جنایی کارگردان جسی اطلس (که او در کنار آرون وولف در نویسندگی فیلم مشارکت دارد) این است که نشان دهنده آخرین بازی بروس ویلیس در سینما هست که بسیار مورد احترام بوده است، ( ویلیس در حال مبارزه با بیماری آفازی هست )

آخرین مرحله زندگی حرفه ای بروس ویلیس تلاش برای بازخوانی دیالوگ خلاصه شد و در نهایت توانست با چند سکانس اکشن به همان اندازه بی‌هدف و بی‌نظیر کار را نجات دهد.  فیلم Assassin تا حدودی متفاوت است زیرا جسی اطلس لزوماً نگران استفاده از بروس ویلیس در این راه نیست، بلکه به عنوان یک شخصیت فرعی از اندی آلو مالی استفاده می کند تا فناوری نظامی متحول کننده بازی را از جنایتکار حرفه ای آدریان (دومینیک پرسل) بازیابی کند. همچنین اتفاقاً همان دستگاهی است که مسئول ناپدید شدن شخص مهم او، سباستین (مصطفی شاکر) است.

مالی باید این وظیفه را با استفاده از همان فناوری انجام دهد. پوشیدن کت و شلوار خیس، سر خوردن در حمام یخ، و تسلط بر ذهن و اعمال فیزیکی بدن شخص دیگری، معمولاً شخصی که با آدریان رابطه کاری دارد. کار او این است که به آدریان نزدیک شود، فناوری گم شده را پیدا کند، و سپس او را بکشد

هیچ راه دیگری برای صحبت در مورد Assassin وجود ندارد به غیر از رک بودن. این فیلم گیج‌کننده احمقانه به خودش فرصتی نمی‌دهد که هیچ یک از قوانین علمی تخیلی را زیر پا بگذارد، و ترجیح می‌دهد در وهله اول چیز زیادی درباره آنها توضیح ندهد. چرا و چگونه به این نظامیان اجازه داده می شود که اجساد عده ای را تحویل بگیرند و برخی را نه؟ اگر آنها می توانند به این افراد نزدیک شوند تا کاری با مغزشان انجام دهند که به آنها اجازه می دهد هوشیاری آنها را در دست بگیرند، چرا نمی توانند آنقدر نزدیک شوند که خودشان دستگاه را پیدا کنند؟ همچنین به نظر می رسد که هیچ کس دیگری مجبور نیست در یک حمام یخ برود تا بدن شخص دیگری را در اختیار بگیرد.

در نهایت ایده های بازی ها در مورد پیامدهای اخلاقی و عوارض جانبی تسلط بر بدن شخص دیگری منجر به یک تلنگر غیرمنطقی و کسل کننده شده است. حتی وقتی به حالت اکشن تغییر می کند، بیننده هیجان زده نمی شود. من می‌دانم که بروس ویلیس اخیراً سختی‌های زیادی را تجربه کرده است، اما Assassin نسبت به چیزهای معمولی که در آن ظاهر می‌شود، فراموش‌شدنی‌تر و گنگ‌تر است.