بیوگرافیچهره ها

بیوگرافی احمد توفیق ایلری

سیاستمدار اهل ترکیه که در سال 1961 درگذشت.

احمد توفیق ایلری Ahmet Tevfik İleri (تولد در سال 1911، قوم همشین ها، ریزه – مرگ در 31 دسامبر 1961)، سیاستمدار ترکیه ای است.

پدرش حافظ جلال افندی و مادرش فاطمه خانم نام دارد. او متعلق به خانواده ای است که به “Imamoğulları” معروف است. خانواده او چند سال پس از تولد او به استانبول مهاجرت کرده بودند. پس از اتمام تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود در مدرسه راهنمایی در استانبول، در سال 1933 از مدرسه عالی مهندسی ITU فارغ التحصیل شد. در همان سال با وسفیه خانم ازدواج کرد. این زوج صاحب سه فرزند به نام‌های جاهیده، جاهید و عایشه شدند.

وی در آخرین سال زندگی دانشجویی خود رئیس اتحادیه ملی دانشجویان ترکیه بود. توفیق ایلری از دوران دانشجویی زندگی فعالی داشت. وی در دوران دانشجویی پیشقدم برگزاری تجمعات و تظاهرات جوانان بلغاری در اعتراض به تخریب قبرستان ترکان رازگراد بود تا از زبان ترکی بیشتر استفاده کند و به کالاهای داخلی اهمیت لازم را بدهد. آداب و رسومی مانند برخاستن هنگام پخش سرود ملی و بزرگداشت شهدای چاناکاله در 18 مارس و به رهبری وی در این دوره آغاز شد.

پس از فارغ التحصیلی، بین 1933-1937 به عنوان مهندس بزرگراه در ارزروم، بین 1937-1942 در چاناکاله و بین سال های 1942-1950 به عنوان مدیر امور عمومی در سامسون مشغول به کار شد. او اولین مدیر منطقه هفتم بزرگراه های سامسون است. وی در انتخابات 1950 به عنوان نماینده حزب دمکرات وارد مجلس بزرگ ملی ترکیه شد.

او در این دوره معاون سامسون بود و درست پس از ورود به مجلس و مدت طولانی وزیر شد. او به عنوان وزیر حمل و نقل (برای مدت کوتاهی در سال 1950)، آموزش ملی (1950-1953 و 1957)، وزیر دولت و معاون نخست وزیر (1957-1958) و وزیر فواید عمومی (1958-1960) خدمت کرد. او بین سال های 1953 و 1955 به عنوان معاون رئیس مجلس ملی بزرگ ترکیه خدمت کرد.

برخی از اقداماتی که وی در دوران وزارت انجام داد به شرح زیر است: دروس دینی را وارد برنامه های دبستان کرد. تصمیم گیری در مورد تدریس یا عدم تدریس در کلاس های دینی را لغو کرد. او پیشگام بازگشایی دبیرستان های امام حاتپ بود که بیست سال بعد در سال 1930 تعطیل شد. او مؤسسه عالی اسلامی استانبول را تأسیس کرد. او مؤسسات دهکده را دوباره سازماندهی کرد و آنها را با مدارس معلمی ترکیب کرد. دانشگاه های آتاتورک و فنی خاورمیانه افتتاح شد. اولین پروژه پل بسفر در زمان او به مرحله مناقصه رسید، اما به دلیل انقلاب دهه 60، این پروژه 10 سال بعد محقق شد.

پس از کودتای 27 مه 1960 در دادگاه یاسیادا به اعدام محکوم شد و حکم او به حبس ابد تبدیل شد. پس از محاکمه، ایلری به زندان منطقه ای قیصری فرستاده شد و بیمار شد و به بیمارستان آنکارا منتقل شد و در 31 دسامبر 1961 درگذشت.

مدارس و خیابان های زیادی به نام او وجود دارد.

منتقدان او ، وی را شخصی در تضاد با آرمان های آتاتورک می دانند که تلاش داشت لائیسیته ای که آتاتورک به دنبالش بود را تضعیف کند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا