دانستنی ها

دانستنی های گیتی : آیا میدانستید کاهو خواب آور است ؟

اگر اختلال در به خواب رفتن دارید نیاز نیست که از داروهای شیمیایی خواب آور استفاده کنید می توانید از خاصیت خواب آور بودن کاهو استفاده کنید، با گیتی تودی همراه باشید …

نوعی سبزی به دلیل خواص خواب آور طبیعی بسیار مورد توجه قرار می‌گیرد.کاهو، حاوی آنتی اکسیدان و ویتامین‌های فراوانی است، به همین دلیل یکی از محبوب‌ترین سبزیجات به شمار می‌رود. این سبزی اغلب در سالاد‌ها و انواع غذا‌ها مانند سوپ استفاده می‌شود. کاهو مانند تمام سبزیجات، مقادیر بسیاری ویتامین دارد که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به بتاکاروتن و اسید فولیک اشاره کرد همچنین این سبزی حاوی مقداری ویتامین ،آهن، منیزیم و کلسیم است.
خواب آور بودن از مهم‌ترین خواص مصرف کاهو محسوب می‌شود که امروزه از نظر علمی این موضوع به اثبات رسیده است؛ در واقع این سبزی ترکیباتی دارد که باعث می‌شود راحت‌تر بخوابیم و به همین دلیل مصرف آن در آخرین وعده غذایی توصیه می‌شود.ماده‌ای در کاهو وجود دارد که سیستم عصبی را آرام می‌کند. می‌توانید با خیال راحت قبل از خواب سالاد مصرف کنید که در روند بی خوابی شما بسیار تاثیرگذار است. در واقع کاهو همچنین حاوی مواد دیگری به نام لاکتوسین است که موجب خواب و آرامش می‌شود.باید به این نکته توجه داشت که مصرف تمام سبزیجات خام، نفخ ایجاد می‌کند و البته پختن کاهو سبب کاهش این عارضه می‌شود همچنین مصرف کاهو با مواد ضدنفخ نظیر زیره، رازیانه و گشنیز هم می‌تواند باعث کاهش نفخ این سبزی شود همچنین کاهو دارای طبع سرد و ‌تر است که برای مصرف باید از مصلح آن یعنی سکنجبین، زیره، نعناع و کرفس استفاده شود.

.

کاهو

گیاهی یک‌ساله از خانوادهٔ گل مینا یا گل آفتابگردان کاسنیان است. کاهو بیشتر به صورت سبزی پرورش می‌یابد ولی در مواقعی به صورت ساقه یا بذر نیز یافت می‌شود. کاهو برای اولین بار توسط مصریان باستان کشت شد که آن را از یک علف هرز که دانه‌هایش برای تولید روغن استفاده می‌شد، به دست آوردند. کاهو بعدها به روم و یونان نیز گسترش یافت که آنان نام لاکتوکا به آن دادند که کلمه کاهو در انگلیسی از ریشه همین کلمه است. در سال ۵۰ قبل از میلاد، چندین گونه از آن توصیف شده بود و کاهو در نوشته‌های قرون وسطی از جملهٔ چندین گیاه‌نامه پدیدار گشته‌است. در طی قرون ۱۶ تا ۱۸ رشد چندین گونه از آن در اروپا مشاهده شده و در اواسط قرن ۱۸ میلادی به این نتیجه رسیدند که می‌توانند آن را در باغ‌ها نیز پرورش دهند. در ابتدا اروپا و آمریکای شمالی بازار فروش کاهو بودند و در اواخر دهه ۱۹۰۰ مصرف آن به صورت جهانی گسترش یافت.

در کل، اگرچه کاهوی مقاوم یک‌ساله بسیار آسان کشت می‌شود اما نیازمند دمای نسبی پایین‌تری است تا از گل دادن سریع آن جلوگیری شود. کاهو ممکن است به‌دلیل کمبود ریزمغذی و آفت‌هایی همچون حشرات یا پستانداران کوچک و نیز قارچ‌ها و باکتری‌ها دچار آسیب شود. آمیزش میان گونه‌های مختلف در سردهٔ کاهو به‌راحتی صورت می‌گیرد. اگرچه، این ویژگی می‌تواند برای باغداران خانگی در حفظ و نگهداری بذرها ایجاد مشکل نماید اما زیست‌شناسان از آن برای گسترش خزانه ژنی گونه‌های مختلف کاهو استفاده می‌کنند. در سال ۲۰۱۳ تولید جهانی کاهو و کاسنی ۲۴٫۹ میلیون تن بود که چیزی بیشتر از نصف آن در چین تولید شده بود.

بیشتر در سالاد استفاده می‌شود؛ اگرچه، می‌توان آن را در تعدادی از غذاها همچون سوپ‌ها، ساندویچ‌ها و غیره مشاهده کرد. همچنین، می‌توان آن را سرخ نمود.[۱] نوعی از آن که کاهوی مارچوبه نام دارد و به‌خاطر ساقه‌اش پرورش می‌یابد را می‌توان به صورت خام یا پخته مصرف کرد. کاهو منبع خوبی برای ویتامین آ و پتاسیم است؛ همچنانکه منبع اصلی برای دیگر ویتامین‌ها و مواد معدنی است. بر خلاف ویژگی‌های مفید و سودمند، کاهو منبع انواع باکتری، ویروس و انگل‌های قابل شیوع در بین انسان‌ها هم است. به‌علاوه، مصرف اصلی آن به عنوان گیاه سبز پربرگ، بهره‌گیری مذهبی و دارویی بسیاری را در طول قرن‌ها برای انسان‌ها فراهم کرده‌است.

فواید کاهو از نظر ابن سینا

در طب سنتی ایران، فوایدی برای کاهو برشمرده شده‌است. از جمله موارد ذکر شده در کتاب قانون ابن سینا:

  • کاهو پادزهر ورم‌های سبب اختناق است.
  • استفاده از آب کاهو برای کاهش شیر، درد چشم و آسیب شنوایی ناشی از حرارت، توصیه شده‌است.
  • برای معالجهٔ سوء مزاج گرم، علاج سردرد ناشی از افزونی نیروی احساس مغز و بیماری بی‌خوابی استفاده از روغن کاهو توصیه شده‌است.
  • خوردن کاهو برای علاج سوء مزاج گرم معده و التهاب آن، سوءمزاج گرم کبد، معالجه ورم گرم خونی کبد، علاج پوست‌اندازی و قرحهٔ روده توصیه شده‌است.

فواید کاهو از نظر طب سنتی

عصاره برگ‌های تیره بیرونی این گیاه تصفیه‌کننده و کاهش دهنده فشار خون است و در گردش ملایم خون تأثیر مثبت دارد. به اجمال، کاهو:

  • دارای طبیعتی سرد است؛ از این رو، برای رفع یبوست و صفرا مفید است.
  • سردرد، سرفه و درد معده را از بین می‌برد.
  • هضم غذا را تسهیل بخشیده و از این رو در تهیه سالادها از آن استفاده می‌شود.
  • حجم ادرار و خون قاعدگی را افزایش می‌دهد و سوزش مجاری ادراری را برطرف می‌کند.
  • ملین و خواب‌آور است؛ پس برای افرادی که عصبانی و پریشان حال هستند بسیار مفید است.
  • به پوست بدن شادابی، درخشندگی و لطافت می‌بخشد.[۵۷]

سکنجبین

سکنجبین معرب سکنگبین پارسی است و شربتی است که از سرکه و انگبین (شهد) درست کنند.

این شربت با سس گستریک در آشپزی فرانسوی و سس اگرودولچه در آشپزی ایتالیایی شباهت‌هایی دارد ولی نحوه‌ی تهیه و کاربرد آن به نوعی منحصر به فرهنگ غذایی ایران بزرگ می‌باشد.

سکنجبین آمیزه‌ای از سرکه+انگبین است. به این روش واژه‌سازی در زبان‌شناسی آمیزه‌سازی می‌گویند که مانند آن نمونه‌های کهن زیادی در زبان پارسی هست مانند سکبا (سرکه+با)، سوزیان (سود+زیان)، سکاهن (سرکه+آهن)،بوک (بود+که) و واژگان نوساخته رزمایش (رزم+آزمایش) و …

فواید

هر غذایی در طب سنتی دارای یک یا چند مصلح است. منظور از مصلح یعنی نوعی مادهٔ غذایی یا گیاهی دارویی که مصرف آن به همراه غذای مورد نظر، در اصلاح و تعدیل عوارض جانبی احتمالی آن غذا و جذب غذا و اثرگذاری غذا را در بدن و ارگان‌های مربوط به آن مضاعف خواهد کرد. در تغذیه سنتی ایرانیان مصرف مصلحات به‌طور کامل مراعات می‌شده است و تقریباً غذایی و میوه‌های یافت نمی‌شود که بدون مصلحات مصرف شود. سکنجبین نیز از جمله این مصلحات است: برای تسکین عطش، بازکردن انسداد عروق، رفع سر درد، گرم، برای تقویت معده و کبد مفید است. اگر سرکه و عسل برابر باشد برای بیمارهای بلغمی، بازکردن انسداد عروق، تقویت کبد و معده و تب‌های مزمن نافع است ولی اگر از سرکه و شکر سرخ به صورت برابر استفاده شود، مزه آن ترش خواهد بود و نوشابه مایل به سردی است و برای رفع صفرا، تب، بازکردن انسداد عروق، رفع تشنگی، ناراحتی‌های طحال، کبد و معده مصرف می‌شود.

  • اگر کاهو را با سکنجبین یا سرکه بخورند، اشتهاآور است.
  • اگر شیرین‌بیان را در آب سکنجبین و فراسیون یا با ماءالجبن بخورید برای قولنج که در اثر غلبه سردی است، مفید خواهد بود.
  • اگر آب پخته کاسنی را با سکنجبین میل کنید بهترین داروی تب‌های طولانی و مداوم است.
  • در درد کبد اگر با سرخی رنگ و امتلا بدن همرا باشد. علاجش زدن رگ باسلیق، دادن شیره کاسنی با سکنجبین بزوری، مالیدن صندل سفید با گلاب و کافور به ناحیه کبد و نوشاندن جو آب و سکنجبین و خوراندن نان با آبغوره است.
  • اسطوخودوس گیاهی است بی ضرر که همه می‌توانند از آن استفاده کنند. فقط برای اشخاص صفراوی مزاج خوب نیست و باعث آشفتگی می‌شود. این‌گونه اشخاص باید آن را با سکنجبین یا کتیرا بخورند.
منبع
روزنامه خراسان

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا