نقد آواتار: راه آب: جیمز کامرون دنباله ای خیره کننده برای فرانچایز حماسی خود می سازد

آواتار همیشه در تلاش برای اثبات خود نبرد سختی داشته است. آواتار  دوازده سال پس از تایتانیک جیمز کامرون، که به پرفروش‌ترین فیلم تاریخ تبدیل شد، برنده 11 جایزه اسکار و تبدیل به یک نقطه عطف فرهنگی شد با وجود پیشی گرفتن از مجموع باکس آفیس تایتانیک (آواتار در حال حاضر ۷۲۱ میلیون دلار بیشتر از تایتانیک به دست آورده است، تفاوتی که با کل باکس آفیس داخلی فیلم Top Gun: Maverick برابری می کند)، گفتگو پیرامون دنباله آن، آواتار: راه آب، انجام شد . سیزده سال گذشته کمتر به این موضوع پرداخته است که کامرون با این دنباله طولانی در حال ساخت چه می کند، و در عوض، پر از سوالاتی مانند “چه کسی دیگر این دنباله ها را می خواهد؟” یا «آیا آواتار حتی میراث ماندگاری داشته است؟ یا «راه آب حتی می‌تواند سودی هم داشته باشد؟»

با این حال، استدلال برای مقابله با این سؤالات اغلب «هرگز علیه جیمز کامرون شرط نبندید» بوده است، کارگردانی که بارها و بارها ثابت کرده که انتظارات را زیر پا می گذارد و تماشاگران را شگفت زده می کند و به دلیل نبود عبارت بهتر، به پادشاه جهان می رسد. آواتار زیبا بود، اما در داستان سرایی‌اش بی‌پناه و واضح بود – ترکیبی که لزوماً علاقه‌مندی به  ساخت چهار دنباله را افزایش نداد. با این حال، The Way of Water یکی از نفس‌گیرترین تجربه‌های سینمای سال 2022 است، استادی که از اشتباهات فیلم قبلی درس می‌گیرد و منظره‌ای می‌سازد که برخلاف آنچه که در فیلم‌ها دیده‌ایم. به زبان ساده، ما هرگز نباید علیه کامرون شرط بندی کنیم.

از آخرین باری که ما از سیاره پاندورا دیدن کردیم، جیک سالی (سام ورثینگتون) به روش ناوی ها بیشتر عادت کرده است، حالا که او یکی از آنها شده است. جیک و نیتیری (زوی سالدانا) دو پسر به نام‌های نتیام (جیمی فلترز)، لواک (بریتانیا دالتون)، یک دختر توک (ترینیتی جو-لی) داشته‌اند و کری (سیگورنی ویور) را به فرزندی پذیرفته‌اند. ناوی‌ها در صلح زندگی می‌کردند تا اینکه که اکثر انسان‌ها پاندورا را ترک کردند، و چند نفر را در پایگاه خود رها کردند، از جمله اسپایدر (جیک قهرمان)، بچه‌ای که در پایگاه متولد شد و سرزمین ناوی‌ها را ترجیح می‌داد.

اما وقتی انسان ها به پاندورا باز می گردند،  برای استعمار باز می گردند و یک بار دیگر زندگی ناوی ها را تهدید می کنند. حتی بدتر از آن برای جیک سالی و خانواده‌اش، بازگشت سرهنگ مایلز کواریچ (استیون لانگ) خطرناکه و آماده است تا خانواده سالی را شکار کند. جیک خانواده‌اش را از مردمشان دور می‌کند و به سرزمینی جدید می‌برد تا از خشم کواریچ و تهدیدهای همیشگی «مردم آسمان» فرار کنند.

مانند اولین آواتار، ظاهر The Way of Water بلافاصله خیره کننده است. نرخ فریم بالاتر و فناوری سه بعدی این فیلم را به فیلمی متفاوت تبدیل کرده است که تا به حال دیده ایم. با توجه به اینکه کامرون در گذشته چقدر محدودیت‌های این پیشرفت‌های فناوری را جابجا کرده، جای تعجب نیست که The Way of Water  چشمگیر به نظر می‌رسد، و در طول مدت زمان سه ساعته آن، شگفتی‌های بصری همه را مجذوب خود می کند , بسیاری از  فیلم راه آب، به طور طبیعی، در آب‌های پاندورا اتفاق می‌افتد، و به‌طور باورنکردنی زرق و برق‌آلود است، مملو از آبزیان و موجودات، و تقریباً سخته باور کنیم که این دنیای واقعی نیست که کامرون پیدا کرده و به جهان ارائه می‌کند.

اما این یک فیلم کامرون است و ما می دانیم که هر چه باشد، فیلم های او از نظر بصری چشمگیر خواهند بود. اولین آواتار هم باشکوه به نظر می‌رسید، اما با داستانی ناشیانه با دیالوگ‌های سخت دچار تزلزل شد. با این حال، در سیزده سالی که از آواتار می گذرد، کامرون – که با ریک یافا و آماندا سیلور، نویسندگان سه گانه اخیر سیاره میمون ها، فیلمنامه را نوشته است – از اشتباهات گذشته درس گرفته و عناصری را در گذشته تغییر داده است.

کامرون تقریباً The Way of Water را به‌عنوان نسخه‌ای از نو ارائه می‌کند، معرفی مجدد این شخصیت‌ها که نهایت تلاششان را می‌کند تا مخاطبانش را روی این خانواده سرمایه‌گذاری کند. از همان ابتدا، واضح است که تمرکز اصلی The Way of Water بر روی خانواده و پویایی شخصیته، با مقدمه ای از آنچه که از آخرین فیلم روی این سیاره اتفاق افتاده است، و تک تک اعضای این خانواده که دارای ویژگی های خاص خود هستند، نشان می دهد.

با این حال، راه آب همچنین به ما یادآوری می‌کند که هیچ کارگردانی کاملاً شبیه جیمز کامرون نیست، و زمانی که او در بهترین حالت خود قرار دارد، فیلم‌هایش تجربیات فوق‌العاده‌ای هستند. در برخی مواقع، این تقریباً شبیه اینه که کامرون بهترین موفقیت‌های خود را به تماشاگر ارائه می‌کند، با صحنه‌هایی از تخریب که شبیه ترمیناتور 2: روز داوری است، و صحنه‌ای اوج که احتمالاً بدون کامرون امکان‌پذیر نخواهد بود.  کامرون واقعاً یکی از بهترین کارگردان‌های اکشن تا کنون است.

. Avatar: The Way of Water واقعا شروعی تازه برای این مجموعه به نظر می رسد، زیرا کامرون و تیمش نقاط ضعف فیلم اول را برطرف می کنند، فیلمنامه و شخصیت ها را بهبود می بخشند و در عین حال یکی از خارق العاده ترین تجربیاتی را که می توان در سینماها داشت را خلق کردند.

آواتار: راه آب در تاریخ 16 دسامبر به سینماها می آید.