رمان طنز کلاسیک دان دلیلو، نویز سفید، اولین بار در سال 1985 منتشر شد. این کتاب در یک شهر کالج خیالی اتفاق میافتد و از انفجاری سمی برای بررسی اخبار و اطلاعات نادرست، آموزههای افراطی در دانشگاه، اتکای بیش از حد ما به راهحلهای دارویی استفاده کرد. ترس از مصرف مواد شیمیایی در هوایی که تنفس می کنیم و در غذاهایی که می خوریم و گازگرفتگی هم از طرف عزیزان و هم از طرف دولت.
فیلم یک کمدی سیاه آخرالزمانی درباره تلاشهای یک خانواده معاصر آمریکایی در برابر درگیریهای نهچندان مهم زندگی روزمره و در عین حال مواجهشدن با رازهای بزرگ هستی همچون عشق، مرگ و امکان خوشبختی در دنیایی بسیار نامطمئن.
در این فیلم اقتباسی، آدام درایور نقش جک گلدنی، زندگی نامه نویس بسیار مورد احترام درباره شخص آدولف هیتلر را بازی می کند. گرتا گرویگ پیروزمندانه بعد از لایو اکشنی در سال 2016 به بازیگری باز می گردد و نقش همسر جک بابت را بازی می کند . جک در مورد شنیع ترین و موفق ترین فاشیست تمام دوران سخنرانی می کند و بابت, آموزش های گروهی مختلف را در کلیسای محلی آموزش می دهد.
آنها با هم چهار فرزند / فرزند خوانده را بزرگ می کنند. دختر بزرگ آنها (رافی کسیدی) می بیند که بابت قرص های مخفیانه ای را که در بازار وجود ندارد می خورد، که به اعتقاد او باعث می شود بابت در زندگی روزمره اش بیشتر دچار فراموشی شود. مصرف گرایی افسارگسیخته دست در دست هم با هرج و مرج اطلاعاتی پیش میرود و انسانهایی که در ترسهای وجودی خود گم شدهاند در «قرصهای شادی بخش» آرامش میجویند، و پیامبران دروغین در میان جمعیت مستعد ظاهربین مورد تشویق قرار میگیرند. این فضاییه که در چند دقیقه ابتدای فیلم خودنمایی میکند. در حالی که، جک، که در محوطه دانشگاه بسیار مورد احترامه، فکر میکند که همه چیز در زندگی خانوادگیش خوبه تا اینکه یک انفجار شیمیایی او را مجبور میکند به جای اینکه صرفاً یک مرد دانشمند باشد، به مردی قاطع تبدیل شود
نوآ بامباک (فرانسیس ها، داستان ازدواج)، به عنوان یک فیلمساز، انتخاب نامناسبی برای کارگردانی اقتباسی از کتاب دلیلو است. در نگاهی به گذشته، بیش از آنچه در ابتدا تصور می شد، منطقی است. نه فقط برای مسخره کردن در محیط آکادمیک (کاری که بامباک از اولین فیلمش،Kicking and Screaming ( لگد زدن و جیغ) انجام میداد) بلکه به این دلیل که بامباک همیشه از بیثباتی قدردانی کرده است. شخصیتهای White Noise همگی اطلاعاتی برای انتقال دارند، اما معمولاً آنقدر نامرتبطه که پدر در یک لحظه از او میپرسد که آیا کسی به صحبتهایش گوش میدهد یا خیر. دلیل اینکه بامباک برای من یک انتخاب عجیب به نظر میرسید، این بود که فیلم چقدر باید بصری باشد تا مولفههای آلودگی صوتی داستان را حذف کند.
White Noise ( نویز سفید ) یک فیلم بسیار پرمشغله است , هم به صورت کلامی و هم از نظر بصری. چرخ دنده طرح دائماً در حال تغییر است، از یک طنز دانشگاهی، به رویداد سمی و بعداً به دروغ های درونی یک ازدواج. توطئه ها شروع به گسترش می کنند. مقامات بهداشتی قادر به ایجاد پاسخ های عملی نیستند و هرچه اطلاعات علمی تر شود، همه بیشتر احساس ترس می کنند زیرا هر رشته اطلاعات جدید پاسخ روشنی ارائه نمی دهد، اما مطمئناً بدتر به نظر می رسد.
وقتی گلدنی ها به یک اردوگاه پیشاهنگی که توسط یک سازمان شبیه سازی اداره می شود منتقل می شوند، تز جک گلدنی در مورد پیروان هیتلر پیش از او پخش می شود. دخترانشان گریه می کنند که ترسناک ترین چیز اینه که نمی توان به آنها گفت دقیقاً چه احساسی دارند.
این از نظر بصری بیانگرترین اثر بامباک است. از آنجایی که ترس از مرگ یک رشته اصلی در میان تمام دسیسه های داستاه، استفاده آشکارا از تاریکی در مقابل نور وجود دارد. جک و بابت آشکارا در مورد مردن صحبت میکنند، اما ترس مخفیانه همهگیر است. این صراحت آنها تلاشیه برای فریب دادنشان از این که فکر دیگری نکنند, کالجی که جک در آن تدریس میکند، دارای کلاسهاییه که شبیه بخش کودکان یک کتابخانه است، که ظاهراً ترس محافظهکاران را مبنی بر اینکه کالجها مراکز تلقین برای جوانان هستند، اعتبار میبخشد.
با این حال، در حالی که ظاهر فیلم محکمه، بیشتر نشان میدهد که چگونه White Noise دارای بخشهای متحرک بسیاری است و صحنههای فردی از مجموع آن قسمتها بیشتر میشوند. به نظر می رسد که محیط آکادمیک با جایی که بامباک قلب داستان را قرار داده در هم می ریزد: بقای یک رویداد و بقای یک ازدواج. در آخر «نویز سفید» بامباک آنقدر متزلزل شده که انگار اقتباسی از رمان دلیلو نیست، بلکه چکیده و هالهای از آن است.
رتبه: C+
White Noise اکنون برای پخش در Netflix در دسترس است.
جمع بندی
امتیاز منتقدان - 6.7
6.7
متوسط
خوبی یا بدی این فیلم بستگی به این دارد که از چه زاویهای به آن نگاه کنید. «نویز سفید» آنقدر متزلزل شده که انگار اقتباسی از رمان دلیلو نیست، بلکه چکیده و هالهای از آن است.