همه آنچه باید درباره سندرم داون بدانید

چه عواملی باعث به دنیا آمدن کودکی با سندرم داون می شود؟ برای رشد اجتماعی و یکپارچگی کودک چه کارهایی لازم است؟ آیا سندرم داون بیشتر در گروه های قومی یا مذهبی شایع است؟ آیا نوعی ناتوانی ذهنی است؟

اغلب عدم  پاسخ به سوالات ساده ای مانند این باعث می شود که افراد دچار تعصب شوند و توانایی متولدین سندرم داون را دست کم بگیرند. در ادامه با گیتی تودی همراه باشید.

سندروم دان چیست ؟

سندرم داون با نام تریزومی 21 نیز شناخته می شود زیرا در اثر جهش کروموزوم 21 ایجاد می شود.

کروموزوم 21 :

به جای دو کروموزوم ،  این جهش منجر به ایجاد نسخه سوم کروموزوم 21 می شود.

جهش :

افراد مبتلا به سندرم داون با یک کروموزوم اضافی متولد می شوند که به جای 46 کروموزوم , 47 کروموزوم دارند.

ژنتیکیه ؟

این سندرم در اثر یک جهش ژنتیکی ایجاد می شود که در دوران بارداری رخ می دهد ، اما طبق انجمن ملی سندرم داون ، حدود 1 درصد از این  موارد ارثی است.

والدین:

مطالعات نشان می دهد هیچ شواهد علمی وجود ندارد که عوامل یا فعالیتهای محیطی انجام شده توسط والدین ، قبل یا در دوران بارداری ، باعث  ایجاد این سندرم شود.

آمار :

بر اساس انجمن ملی سندرم داون ، از هر 700 نوزاد در ایالات متحده یک نوزاد مبتلا به این سندرم به دنیا می آید.

سن مادر :

انجمن ملی سندرم داون اشاره می کند که زنانی که در سنین بالاتر باردار می شوند ، بیشتر احتمال دارد بچه هایی با سندرم داون داشته باشند.

ویژگی ها :

کودک متولد شده با سندرم داون دارای ویژگی های جسمانی خاصی است.

تاثیر شناختی :

سندرم داون می تواند برخی تغییرات یا مشکلات شناختی ایجاد کند ، اما آنطور که بعضی از افراد فکر می کنند این یک ناتوانی ذهنی نیست.

ارتباطات:

بعضی از کودکانی که با این سندرم متولد می شوند ، در یادگیری ، صحبت کردن یا تمرکز کردن بر روی یک فعالیت مشکل دارند.

حرکت :

آنها ممکن است مشکلات حرکتی هم داشته باشند ، از جمله مشکلات زیادی در راه رفتن یا نشستن که ناشی از ضعف عضلانی است.

بینایی:

کودکان مبتلا به سندرم ممکن است نزدیک بین یا دور بین باشند و از استرابیسم رنج می برند.

قلب

افراد مبتلا به سندرم داون ممکن است به بیماری های قلبی عروقی مبتلا شوند ، بنابراین معاینات پزشکی بسیار مهم است.

تنفس :

عوارض تنفسی هم ممکن است مبتلایان به سندرم داون را تحت تأثیر قرار دهد.

تشخیص:

سندروم دان را می توان قبل از تولد در معاینات زمان بارداری تشخیص داد.

سونوگرافی :

سونوگرافی یک معاینه ساده است که می تواند به ما سرنخ هایی در مورد  اینکه جنین سندرم داون دارد یا نه بدهد ؟

اسکن نوکال

آزمایش دیگری که در تشخیص سندرم بسیار مورد استفاده قرار می گیرد ، شفافیت نوکال است که سطح تجمع مایعات در ناحیه کمر جنین را اندازه گیری می کند.

کوردوسنتز:

کوردوسنتز نیز می تواند انجام شود. این آزمایش شامل گرفتن نمونه خون از بند ناف جنین است. این کار معمولاً بعد از هفته هجدهم یا بیستم بارداری انجام می شود.

آمینو سنتز:

این آزمایش مایعاتی را که در دوران بارداری جنین را احاطه کرده و از آن محافظت می کنند بررسی می کند ، که ممکن است نشان دهنده هرگونه شکل گیری غیر نرمال یا تغییر در کروموزوم باشد.

تشخیص پس از زایمان :

حتی با مراقبت های کامل قبل از تولد ، تشخیص می تواند تنها پس از تولد نوزاد ، از طریق آزمایش خون انجام شود.

سندرم داون موزاییک:

این سندرم ممکن است متفاوت ظاهر شود و فقط بخشی از سلول های کودک را تحت تأثیر قرار دهد. به این سندرم ,سندرم داون موزاییکی می گویند.

انتقال کروموزومی

این زمانی است که تعداد کروموزوم ها تغییر نمی کند ، اما قطعه ای از کروموزوم 21 به کروموزوم دیگری متصل می شود و به کودک ویژگی های سندرم داون را می دهد.

مراقبت:

راه های زیادی برای کمک به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به سندرم داون وجود دارد.

فعالیت بدنی:

جلسات فیزیوتراپی با کمک متخصص برای درمان ضعف عضلانی و مشکلات حرکتی توصیه می شود.

گفتار درمانی :

جلسات گفتاردرمانی به پیشرفت در حرف زدن  و به طور کلی ارتباط کمک می کند.

تغذیه با شیر مادر :

شیردهی همچنین می تواند به رشد گفتار کمک کند زیرا به تقویت عضلات صورت و تنفس کمک می کند.

حمایت :

حمایت تخصصی برای تحرکات روانی-حرکتی به کودک کمک می کند تا یاد بگیرد و توجه بیشتری داشته باشد.

رشد و پیشرفت :

کودکی که با سندرم داون متولد می شود این امکان را دارد که پیشرفت کند و از زندگی منظمی برخوردار باشد.

در پایان :

سندرم داون می تواند در هر خانواده ای در هر کجای دنیا رخ دهد. این مهم است که به یاد داشته باشید که انسانها با هم یکسان نیستند. همه ما متفاوت هستیم و این چیزی است که ما را خاص می کند.