مقالات سبک زندگیمقالات سلامت و پزشکیمقالات ویژه اعضا

چگونه والدین می توانند به یک کودک مضطرب کمک کنند؟

اضطراب یک مشکل فقط برای بزرگسالان نیست ، حتی اگر به نظر برسد که باید باشد. کودکان هم می توانند اضطراب داشته باشند – در واقع ، طبق مطالعات ، 7.1٪ از کودکان 3-17 ساله با اضطراب تشخیص داده شده اند. به عنوان یک والدین ، وظیفه شماست که به آنها کمک کنید – و مطمئناً کار بزرگی است.

اگرچه باید بدانید که کمک گرفتن از یک متخصص بهداشت روان مانند یک درمانگر ، روانشناس یا پزشک همیشه یک گزینه هوشمندانه است ، اضطراب کودک نیز امری است که می توان در خانه بر روی آن کار کرد. در اینجا چند نکته از روانشناسان کودک آورده شده است که والدین می توانند برای کمک به یک کودک مضطرب انجام دهند در ادامه با گیتی تودی همراه باشید.

1. به آنها اجازه ندهید از ترسیدن اجتناب کنند.

به عنوان یک والدین ، شما نمی خواهید کودکتان  احساس اضطراب و ترس کند ، بنابراین اجازه دادن و تشویق او برای جلوگیری از ترسیدن وسوسه انگیز است – که متاسفانه می تواند بیشتر از این که برای او خوب باشد بهش آسیب برساند. دکتر ابیگل گویرتز می گوید: “والدین می توانند ناخواسته اضطراب فرزندانشان را تقویت کنند ،از کودک نخواهید که از ترسیدن دوری کند بلکه به آنها کمک کنید تا با ترس خودشان به آرامی مقابله کنند.

2.از آنها بخواهید آنچه را که احساس می کنند توصیف کنند.

با تشویق به گفتگو و توصیف احساسات ، به کودکان کمک کنید تا با اضطراب خودشان مقابله کنند. دکتر هیلی واتسون ، روانشناس بالینی نوجوان می گوید: “به آنها کمک کنید تا مستقیماً به احساساتشون متصل بشوند و به آنها کمک کنید تا آن را در بدن خود پیدا کنند.” “این کمک می کند تا سیستم عصبی آنها آرام شود.”

باید از آنها بخواهید تا آنجا که ممکن است با جزئیات بیشتری توضیح دهند تا به آنها در درک بیشتر آن کمک کند. دکتر کلوئی گرینباوم ، روانشناس بالینی متخصص در ارزیابی و درمان می گوید: “کودک خود را تشویق کنید تا به شما احساساتش را بگوید از او بپرسید که در کجای بدن او احساس اضطراب می کند ، چه حسی دارد و چه افکار یا خاطره ای باعث ایجاد این احساس می شود.”

3.احساسات آنها را اعتبار سنجی کنید.

پس از شنیدن احساسات او ، شما مطلقا نباید به کودک چیزهایی مانند “این مسئله خاصی نیست!” یا “احمق نباش” بگویید. به نظر می رسد این کلمات برای کودک دلگرم کننده باشند اما عکس این قضیه است. دکتر گرین باوم می گوید: “احساس کودک خود را تأیید کنید ، حتی اگر فکر می کنید کاملاً منطقی نیست.” “به عنوان مثال ، جملاتی مانند این را بگویید:” احساس سرخوشی گاهی اوقات طبیعی است ، حتی اگر واقعاً نمی توانید دلیل آن را درک کنید. ” این نوع اظهارات باعث می شود کودک احساس شنیدن ، درک و اطمینان خاطر داشته باشد.

4.از علایقشان برای کمک به آنها در ایجاد احساس بهتر استفاده کنید.

وقتی می خواهید احساس بهتری در کودک ایجاد کنید به دنبال علایقش باشید. دکتر گرین باوم توصیه می کند: “آیا کودک شما از رنگ آمیزی لذت می برد؟ گوش دادن به موسیقی یا نواختن آن؟ وقتی کودک احساس اضطراب می کند ، آن چیزها را تهیه کنید و سپس یک لیست پر رنگ از فعالیت های سرگرم کننده بیاورید .” “شما حتی می توانید برخی از این موارد را در یک سبد مخصوص که کودک شما می تواند هنگام ناراحتی به آن دسترسی پیدا کند ، جمع آوری کنید.”

5.روی اعتماد به نفس آنها کار کنید.

ایجاد اعتماد به نفس کودک به زمان و حوصله نیاز دارد ، اما در نهایت به کاهش و جلوگیری از اضطراب کمک می کند. دکتر Bruce L. Thiessen ، معروف به دکتر BLT ، روانشناس بالینی ، توضیح می دهد که این کار با یک محیط خانه غیر تهدیدآمیز آغاز می شود. “یک کودک باید احساس امنیت کند تا بتواند آزادانه ابتکار عمل را شروع کند و از خودش انگیزه بگیرد.”

او توضیح می دهد که می توانید این کار را با آموزش دادن خطا ، و بخشی از یادگیری و رشد انجام دهید. “اضطراب از احتمال خطا و عواقب ناشی از اشتباه باعث می شود که کودکان نتوانند ریسک های شخصی لازم برای رشد ، و ثبات عاطفی شخصیشان را انجام دهند.”

6.یک روتین منظم را نگه دارید.

شاید این را قبلاً شنیده باشید ، اما کودکان  یک روال منظم را دوست دارند. این می تواند احساس  امنیت بیشتری در آنها ایجاد کند ، که می تواند به کاهش اضطراب کمک کند. “کودکانی که مضطرب هستند غالباً خواستار سازگاری و قابل پیش بینی بودن هستند زیرا این امر به آنها کمک می کند احساس کنند که امور کنترل شده و کمتر اتفاق می افتد. کودکان باید احساس محافظت و امنیت داشته باشند و بهترین راه برای انجام این کار تأمین مرزها و انتظارات مداوم برای آنها است. بدون روال معمول ، کودکان احساس می کنند نمی دانند چی در انتظارشان هست.

7.درمورد کنترل کردن  با آنها صحبت کنید.

بسیاری از افرادی که با اضطراب دست و پنجه نرم می کنند با عدم کنترل نیز دست و پنجه نرم می کنند و یک برنامه عادی ممکن است به این امر کمک کند. با این حال ، شما همچنین نمی خواهید که کودکتان فکر کند که باید بر هر موقعیتی کنترل داشته باشد در غیر این صورت اوضاع از هم می پاشد.

دکتر Neha Navsaria ، روانشناس و استادیار روانپزشکی می گوید: “با آنها درمورد آنچه نمی توانند کنترل کنند صحبت کنید ، اما به آنها کمک کنید تا بتوانند آنچه را که می توانند کنترل کنند شناسایی کنند.” “به آنها کمک کنید تا درک کنند که می توانند مغزشان  را کنترل کنند و نباید اجازه دهند اضطراب یا نگرانی بیشتر شود.  این مفهوم می تواند برای کودکان توانمند باشد.”

8. حواس پنجگانه را امتحان کنید.

هنگامی که کودک شما به وضوح احساس اضطراب و ناراحتی زیادی می کند ، به حواس پنجگانه مراجعه کنید تا آنها را آرام کند و به تنظیم سیستم عصبی آنها کمک کند. “ممکن است بخواهید بازوی کودکتان را قلقلک دهید ، پوست سر او را ماساژ دهید ، او را در آغوش بگیرید  ، در یک پتو دنج بپیچید و برای او بخوانید ، یک حمام گرم ببریدش ، مقداری روغن اسطوخودوس در یک دیفیوزر قرار دهید ، برای او چای  درست کنید ، یا موسیقی آرام  پخش کنید “، دکتر گرینباوم اینها را توصیه می کند.

9.به آنها کمک کنید تا طرز فکرشان را تغییر دهند.

اضطراب اغلب باعث می شود کسی با کنترل هر منطقی انتظار بدترین را داشته باشد و باعث شود شما احساس کنید که بدترین ترس شما تحقق می یابد . به آرامی این ترس ها را به چالش بکشید. دکتر مک هیو و دکتر ساساکی می گوید: “ما دوست داریم این کار را با درخواست از کودک برای یافتن سرنخی برای صحت فکر خودمان انجام دهیم.” “به عنوان مثال ،” آیا این درسته که هیچ کس در مدرسه تو را دوست ندارد؟ چون من دیروز تو را در زمین بازی با جیک  در حال خندیدن دیدم. چه مدرکی دارید که می گویی هیچ کس تو را دوست ندارد؟ “” این آنها را مجبور می کند تا درک کنند که همه افکار مضطرب آنها ممکن است درست نباشد.

پس از اینکه افکار آنها را به چالش کشیدید ، سعی کنید راهی بیابید که جملات مقابله ای را جایگزین آنها کند که باعث می شود احساس بهتری داشته باشند. دکتر مک هیو و دکتر ساساکی توصیه می کنند جملاتی مانند این جمله را بیان کنند: “سعی کنید به این فکر کنید که دیروز با جیک چقدر خندیدید. ”

10.بیان خلاقشان را تشویق کنید.

همیشه کودکتان را تشویق کنید به جای اینکه احساساتش را مخفی کند ،آن را ابراز کند. دکتر Thiessen می گوید: “بیرون آوردن آنچه از درون احساس می شود با بیان خلاقانه  به نظر من یکی از بهترین راه ها برای رفع اضطراب است.”

11.پیروزی های گذشته  او را به یادش بیاورید.

یکی از روشهای کاهش اضطراب کودک ، یادآوری زمانهایی است که در گذشته موفقیت داشته و قدرت آنها را یادآوری کند. این حتی اگر آنها در مورد چیز جدیدی مانند اولین بار رفتن به مدرسه مضطرب باشند نیز جواب می دهد. دکتر Thiessen می گوید: “یک کلید برای کاهش اضطراب در کودکان یادآوری چیزهای گذشته است که از آنها می ترسیدند – چیزهایی که هرگز اتفاق نیفتادند.” توجه کودک را به او جلب کنید راههایی که آنها قادر به مقابله با ترس خود و غلبه بر آن هستند. یادآوری های گذشته می توانند باعث افزایش خودکارآمدی و ایجاد اعتماد به نفس شوند ، که از اضطراب جلوگیری می کنند.

12.به آنها کمک کنید تا به آرامش برسند.

روش های بسیاری وجود دارد که می توانید در صورت لزوم به کودکتان آرامش دهید. دکتر مک هیو و دکتر ساساکی توصیه می کنند برای ایجاد آرامش بیشتر در بدن ، حرکات کششی ، یوگا را مد نظر داشته باشید. شما همچنین می توانید تمرینات تنفس عمیق ، روشهای زمینی مانند درخواست از کودک خود را برای شناسایی تمام رنگهایی که در اتاق می بینند ، و توجه به ذهن را از طریق مدیتیشن امتحان کنید. به راحتی می توانید فیلم هایی را در مورد نحوه انجام این کارها با فرزندتان در YouTube جستجو کنید.

13. آنها را تشویق کنید تا یک گفتگوی آزاد و صادقانه داشته باشند.

فقط یک مکالمه در مورد اضطراب با فرزندتان نداشته باشید – اطمینان حاصل کنید که آنها می دانند همیشه می توانند برای صحبت در این باره به شما مراجعه کنند ، هر چقدر احمقانه به نظر برسد. دکتر پرویت می گوید: “مهمترین کاری که می توانید انجام دهید ایجاد یک فضای باز است که در آن از سوالات استقبال شود ، از آن ترسیده نشود و به عنوان فرصتی برای کمک به کودک شما در درک بهتر دنیای اطراف خود تلقی شود.” “وقت بگذارید و اجازه دهید فرزندانتان احساساتش را ابراز کنند. هنگام صحبت کردن او  از پریدن وسط حرفهایش و قطع کردن آن جلوگیری کنید.

14.روی اضطراب خودتان کار کنید.

اگر کودک شما بسیار مضطرب است ، احتمال اینکه شما هم مضطرب باشید بسیار زیاد است ، زیرا اضطراب اغلب در خانواده وجود دارد. یادگیری اینکه چگونه اضطراب خود را برطرف کنید مهم است تا بتوانید از طریق آن به آنها کمک کنید. دکتر ناواساریا خاطرنشان می کند: “کودکان در حال مشاهده و یادگیری هستند که چگونه از والدین خود به استرس و عدم اطمینان پاسخ دهند.” “لحن و عکس العمل خودتان را تماشا کنید. شما می توانید ناخواسته این پیام را ارسال کنید که جای نگرانی است. دکتر نوساریا می گوید: “شما می توانید با روایت فکر و احساس خود ، استراتژی های مقابله با اضطراب  را الگوی آنان قرار دهید.”

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا