داگلاس مایک دی، یک افسر نیروی دریایی ایالات متحده که پس از 27 بار گلوله خوردن در مأموریتی در عراق جان سالم به در برد، اوایل این هفته در 27 مارس درگذشت. دی 21 سال در نیروی دریایی خدمت کرد و بعداً به عنوان نویسنده و مدافع کهنه سربازان و مجروحان جنگی فعالیت کرد.
در 6 آوریل 2007، دی بعنوان رهبر جوخه‌ی خود ماموریت داشت در استان الانبار عراق به یک سلول القاعده در شهر فلوجه حمله کند.او در حالی که دو دیده بان عراقی پشت سرش بودند، در اتاقی را شکست و بلافاصله با گلوله های متعدد مورد اصابت قرار گرفت. دی با افتادن روی زمین، اسلحه کمری خود را کشید و به یکی از چهار تروریست موجود در اتاق شلیک کرد. وقتی مرد دوم ضامن نارنجکی را کشید و شروع به دویدن به سمت راهرو کرد، دی او را نیز کشت. نارنجک روی زمین افتاد و منفجر شد و دی با ترکش زخمی شد. او برای مدت کوتاهی هوشیاری خود را از دست داد، اما زمانی که از به هوش آمد، به درگیر شدن با مردان دیگر در اتاق ادامه داد و با اسلحه‌ی کمری خود به آنها شلیک کرد، حتی زمانی که بار دیگر از فاصله کمتر از 10 فوتی با شلیک کلاشینکف مورد اصابت قرار گرفت هم به جنگیدن با نیروهای القاعده ادامه داد. دی در سال 2015 به فاکس نیوز گفت: بعد از اینکه فهمیدم واقعاً به من شلیک می شود، فکر دومم این بود که خدایا مرا به خانه و به دخترانم برسان و سپس عصبانیت شدیدی در وجودم ایجاد شد. این حافظه عضلانی بود. من فقط کاری را که برای انجام آن آموزش دیده بودم انجام دادم. هرچند که غیرممکن اما دی هنوز زنده بود و چندین دیده بان عراقی را هدایت کرد تا از گروهی از زنان و کودکانی که در ساختمان پیدا شده بودند محافظت کنند و با استفاده از رادیو به هم خدمتی‌اش، جوزف کلارک شوادلر که در جریان حمله کشته شده بود، پیغام داد تا با بقیه تیم ارتباط برقرار کند. تازه آن وقت بود که دی متوجه شدت جراحات او شد. شانزده گلوله شکم، بازوها، پاها، کشاله ران و باسن او را پاره کرده بود. 11 گلوله دیگر توسط زره بدن او متوقف شده بودند.دی در سال 2020 به مجله کافی اور دای گفت: من حتی نمی‌دانستم چقدر آسیب دیده‌ام تا زمانی که آنها وارد شدند و چهره‌هایشان را دیدم.او همچنین گفت :من ماچو نبودم، اما می‌ترسیدم اگر من را سوار هلیکوپتر کنند، درد بیشتری به من وارد شود.همه ما آن چهره را می‌شناختیم. دی به زودی از میدان نبرد، ابتدا به بغداد سپس به لنداشتول آلمان و در نهایت به مرکز پزشکی نظامی ملی والتر رید فرستاده شد. دی بعداً در سال 2010 از نیروی دریایی بازنشسته شد و صلیب نیروی دریایی، دو ستاره برنز و قلب بنفش را دریافت کرد. او بعداً به مدت هفت سال به عنوان مدافع مجروحان جنگی در فرماندهی عملیات ویژه ایالات متحده خدمت کرد. زندگی‌نامه دی با نام «کاملاً زخمی» در سال 2020 منتشر شد.دی در سال 2020 به مجله کافی اور دای گفت: زمانی که با هم یا چیز مشابهی را پشت سر می گذارید یک پیوند بوجود می‌آید حتی اگر آن را با هم انجام نداده باشید. تاب آوری که در افراد پس از گذراندن ضربات روحی ایجاد می شود، باورنکردنی است.
