نقد و بررسی فیلم Devotion 2022 ( از خودگذشتگی )

برای مخاطبانی که از فیلم‌هایی درباره خلبانان بلند پرواز و تراژدی جنگ لذت می‌برند، 2022 سه فیلم را ارائه کرده است, Top Gun: Maverick یک دنباله میراثی الهام‌بخش بود، در حالی که All Quiet on the Western یک فیلم ترسناک جنگی بود، اما با Devotion، شما یک فیلم زندگی‌نامه دلخراش می بینید که یادآوری  از فداکاری های واقعی جنگ هست

فیلم  Devotion بر اساس داستان واقعی هوانورد نیروی دریایی  آمریکا جسی براون، هست. جسی (جاناتان میجرز) خودش را وقف در نیروی دریایی کرده همنیطور وقف همسرش دیزی (کریستینا جکسون) و دخترشان پم. اما موضوع  اصلی فیلم، دوستی و رفاقت غیرمحتملیه که او با وینگرش تام هادنر (گلن پاول) پیدا می کند.

فیلم Devotion در سیاست جنگ کره غرق نمی شود، در عوض امیدوار است که مخاطبان آن به اندازه کافی در مورد درگیری و مشکلات جنگ بدانند و درک کنند، با توجه به اینکه جنگ کره عمدتاً به عنوان “جنگ فراموش شده” تلقی می شود، علیرغم اینکه تأثیر مستقیمی بر جنگ مدرن دارد.

جی دی دیلارد داستان جسی و تام را از جایی بسیار محترمانه نزدیک می‌کند، اما در عین حال، طعمه این وسوسه نمی‌شود که اوضاع را به‌هم بزند یا داستانی را که آدام ماکوس با عنوان مشابه آن نوشته، بسازد. جسی اولین مرد سیاهپوستی بود که برنامه آموزش پرواز اولیه نیروی دریایی ایالات متحده را تکمیل کرد، او به دلیل شکستن موانع مورد ستایش قرار گرفت و توسط آسوشیتدپرس معرفی شد و برای مجله Life عکس گرفت.

اما او همچنین با نژادپرستی روبرو شد – از طرف همسایگانش، از طرف همسالانش و سایر سربازانی که با کشتی به جنگ فرستاده شدند و با تام صرفاً به این دلیل که دوست خوبی برای جسی است مانند یک قهرمان رفتار نمی شود.

فیلم دارای فیلمبرداری غیرقابل توجه با آسمان‌های آبی درخشان و ردیف‌هایی از معماری رنگارنگ پاستلی خیره‌کننده است،در حالی که ممکن است اریک مسرشمیت (مانک) فیلمبردار این اثر را به عنوان قصیده ای برای دهه 1950 طراحی کرده باشد، متأسفانه صحنه ها را در تاریکی  می پوشاند که شور و نشاط احساسات نمایش داده شده را از بین می برد.

علیرغم بازیگران قابل توجه دارن کاگاسوف، نیک هارگرو، جوزف کراس، اسپنسر نویل و جو جوناس (فقط تعداد انگشت شماری از آنها)، Devotion وقت نمی‌گذارد تا این فیلم را واقعاً  آنچه که لیاقتش را دارد به تصویر بکشد و برخی از موارد ضروری را نادیده می‌گیرد. عجله اش برای ارائه یک داستان منظم 139 دقیقه ای. اگرچه این دقیقاً به ضرر داستان فیلم نیست، اما مخاطبان را به طنین عاطفی بیشتری مایل می کند – حتی وقتی که از پایان تلخ فیلم اشک می ریزند. بیشتر آن بر دوش نویسندگان فیلم، جیک کرین و جاناتان ای. استوارت می‌افتد که از ارتفاع هزار فوتی به داستان نزدیک می‌شوند.

در حالی که Devotion ممکنه به دنبال اختراع مجدد این ژانر نباشد، اما فضای خاص خود را در فهرست تأثیرگذار فیلم های جنگی امسال ایجاد می کند.این یک داستان محکم و مستقیم است که از واقعیت های جنگ یا دهه 1950 دوری نمی کند

این فیلم نقد های مثبت و خوبی از سمت منتقدین دریافت نمود و با حضور در جشنواره های مختلف توانست جوایز متعددی از جمله یک جایزه جشنواره فیلم میدلبرگ و نامزدی دریافت سه جایزه بلک ریل را به دست آورد اما در فروش نتوانست عملکرد خوبی را داشته باشد.