نقد و بررسی فیلم Supercell 2023 (طوفان چرخشی)

زمان قابل توجهی از  ساخت فیلم با مضمون آب و هوا می گذرد، فیلم هایی محبوب  مانند Twister و Deep Impact . با این حال، Supercell با تصویر چشمگیرش از یک فاجعه طبیعی و اجرای صمیمانه موفق می شود که متمایز شود. در حالی که موفقیت یک فیلم «آب و هوایی» معمولاً به انتظارات فردی بستگی دارد، Supercell با عمق احساسی غیرمنتظره‌اش موفق می‌شود بیشتر از همه پیشی بگیرد.

فیلم به شیوه‌ای معمولی با شخصیت اصلی، ویلیام، شروع می‌شود که پدرش را در یک طوفان چرخشی از دست می‌دهد. سال ها بعد، ویلیام مصمم است که راه پدرش را دنبال کند و طوفان چرخشی را مطالعه کند، در حالی که مادرش از تحقیقات آب و هوا خارج شده و در تلاش است تا با از دست دادن همسرش  کنار بیاید. غیرقابل پیش‌بینی بودن این طوفان‌ها و اضطرابی که برمی‌انگیزد به شکلی واقع‌بینانه و قابل ارتباط به تصویر کشیده شده است.

یکی از بازی های برجسته در این فیلم، بازی مرحوم آن هیش در نقش دکتر کوین برودی، یک تعقیب کننده طوفان معروف است که اکنون پس از از دست دادن همسرش به عنوان نظافتچی کار می کند. شخصیت هیش با رفتاری مالیخولیایی و ناامید به تصویر کشیده می شود و ناتوانی او در کنار آمدن با از دست دادن همسرشرا برجسته می کند. در حالی که بازی اسکیت اولریش مناسب است، به استثنای صحنه های مشاجره او با کوین، کمی اشتباه به نظر می رسد. از سوی دیگر، تماشای شخصیت الک بالدوین، صاحب شرکت راهنمای تور، لذت بخش است و حس طنز تازه ای را به فیلم ارائه می دهد.

به نظر می رسد کارگردان، هربرت جیمز وینترسترن، زیبایی شناسی آمبلین/اسپیلبرگ را هدف گرفته است، که به ویژه با موسیقی ساخته شده توسط کوری والاس برجسته می شود. افکت‌های فیلم از فوتورئالیستی تا خنده‌دار متغیر است که می‌تواند برخی از لحظات پرتنش را ناخواسته طنزآمیز کند.

Supercell  علیرغم کاستی هایی که دارد موفق می شود فیلمی دوست داشتنی و فراتر از انتظارات باشد. عمق احساسی و اجراهای جذاب آن را بالاتر از بسیاری از تولیدات کم‌هزینه دیگر قرار می‌دهد. اگرچه ممکن است این فیلمی نباشد که خیلی جذاب باشد ، استعداد پشت دوربین و برخی از بازیگران نشان می‌دهد که آنها در آینده منتظر چیزهای بزرگ‌تری هستند.