نقد و بررسی فیلم Ghosted 2023 (روح شده)

به لطف فیلم های پرفروش دنیای سینمایی مارول، کریس ایوانز مترادف با کاپیتان آمریکا شده است. ایوانز از طریق نقش‌هایی در فیلم‌های Knives Out و Defending Jacob، با انتخاب پروژه‌هایی که به هیچ وجه قابل مقایسه با استیو راجرز نیستند، سعی کرده خودش را فراتر از قلمرو کتاب‌های مصور بکشاند.  در فیلم Ghosted، ایوانز نقشی را ایفا می‌کند که نمی‌تواند شبیه به نقش ابرقهرمانی نمادین او باشد، در حالی که همچنان به او اجازه می‌دهد با شیرین کاری، کمدی سرگرم کننده ای ارائه دهد.  ایوانز دوباره با آنا دی آرماس، همبازی اش در Knives Out در فیلم اکشن سرگرم کننده Ghosted  همکاری می کند.

کول ریگان (کریس ایوانز) پس از بازگشت به خانه در مهمانخانه پدر و مادرش زندگی می کند تا به آنها کمک کند تا در مزرعه خود در خارج از واشنگتن دی سی کار کنند. کول که در بازار یک کشاورز برای فروش محصولات خود کار می کند، با سادی (آنا د آرماس) آشنا می شود. این دو با هم معاشقه می‌کنند  و سپس یک روز فوق‌العاده را با هم سپری می‌کنند و جادوی هر زوج دوست داشتنی را در صفحه نمایش بزرگ تکرار می‌کنند. کول با بیش از حد نیازمند بودن دست و پنجه نرم می‌کند و پس از اینکه سدی به ده‌ها پیامک او پاسخ نمی‌دهد، تصمیم می‌گیرد او را ردیابی کند. وقتی کول به لندن می رسد، او را با مامور مخفی مرگبار معروف به Taxman اشتباه می گیرند و متوجه می شود که سدی در واقع همان مامور سیا است که با او اشتباه گرفته شده است. همانطور که ماجراجویی آنها را در سراسر اروپا و آسیا و بازگشت به واشنگتن دی سی می برد، کول و سادی در حالی که سعی می کنند یک قدم جلوتر از Leveque (آدرین برودی)  جلوتر بمانند، تلاش می کنند.

چیزی که بلافاصله در Ghosted جلب توجه می کند، رابطه بین ایوانز و د آرماس است. در حالی که اسکارلت جوهانسون در ابتدا قرار بود با همبازی خود در MCU جفت شود اما به علت مشغله هایش دی آرماس جای او را گرفت. مشکل اینه که در این اثر با فیلمنامه در ذات احمقانه‌اش بین کریس ایوانز و آنا د آرماس هیچ شیمی خاصی وجود ندارد تا داستان را به جریان بیندازد. تصور من این است که فیلم فقط یک اثر دیگر در حرفه پرمشغله هر دو ستاره است که با دستمزد بالا آن را قبول کرده‌اند و متاسفانه همین دلیلی برای فراموش شدنی بودن آن است. ترکیب آنا د آرماس و کریس اوانز شاید در ظاهر خیلی هم بد به نظر نرسد، اما موقعیت‌های بد و عجیب‌وغریبی که این دو در آن قرار می‌گیرند، کار را حسابی خراب کرده است.

دیالوگ های فیلم بد به نظر نمی رسد که به لطف تلاش نویسندگان رت ریس، پل ورنیک، اریک سامرز و کریس مک کنا، هم خنده دار و هم واقعی است. نویسندگان، که همه کهنه کار پروژه های مارول هستند، زمان زیادی را صرف این می کنند.

در کل هیچ خلاقیت یا نگاه متفاوتی در روایت داستان شکل نگرفته و می‌توان گفت با یک  فیلم کلیشه تمام‌عیار مواجه هستیم که در فیلمهای قبل هم  دیده بوده‌ایم و فیلم در حد متوسط باشد.